Angst

Column

Bij sommigen van u is ‘ie al op de mat gevallen: de oproep voor de herhaalprik tegen corona. Ik was onlangs al aan de beurt en als kers op de kaart kreeg ik in september nog twee vaccinaties. De dag nadat deze krant uitkomt, zit ik namelijk met mijn vriendin in het vliegtuig naar Namibië. Ik ga er niet omheen draaien: ik vond het krijgen van al die prikken vreselijk.

Door een traumatische ervaring heb ik namelijk heel erge prikangst. Op mijn negende kreeg ik de DTP-prik en BMR-vaccinatie. Zonder enige waarschuwing kreeg ik tegelijkertijd in mijn linkerarm en mijn rechterarm een prik. Ik ben er na die jaren nog steeds niet over uit over het de schrik op zich was, of het de werking van beide vaccinaties was. In elk geval: ik viel flauw. Mijn moeder moest me van de grond halen.

Sinds die vreselijke ervaring is elke vaccinatie die ik moet halen een ongelooflijke uitdaging. Ik ben namelijk doodsbang dat ik flauw val na een prik. Ik hyperventileer, zweet, tril en slaap vaak de dag van tevoren slecht. En het ergste is: ik weet dat mijn angst niet reëel is: ik ben namelijk nooit meer flauwgevallen na een vaccinatie. Zelfs niet toen ik op mijn 13de bloed moest laten prikken. Ik heb in het kort veel meer last van de angst zelf dan de luttele seconde of twee dat de naald in mijn lichaam zit. En niet alleen ik: mijn moeder en vriendin dachten dat ik mij door mijn angst niet zou laten vaccineren tegen corona. Vorig jaar konden ze de dag voor mijn basisvaccinatie (ik dacht er na een Janssen vanaf te zijn) door de spanning niet slapen.

Hoe ik mij dan toch heb laten vaccineren en mijn angst toch overwin? Ik geef altijd van tevoren aan dat ik prikangst heb. Medewerkers van de GGD zijn dan extra aardig. Ik krijg een eigen kamer, er is limonade aanwezig en bovenal: mijn prikker stelt me eerst gerust. Ik ben een keer eerst kalmeringsoefeningen gaan doen. Verder laat ik me altijd liggend vaccineren. De kans dat je vervolgens flauw valt, is door de doorbloeding dan aanzienlijk minder groot dan wanneer je in een stoel zit.

Ook koppel ik altijd een positieve activiteit aan een vaccinatie. Zo ben ik een lekkere Bossche bol gaan eten na mijn eerste coronaprik. Ook ging mijn vriendin uitgebreid koken. Maar wat helemaal een uitkomst was: je hoeft je niet in je arm te laten vaccineren. Het kan ook in je bovenbeen en dan is het ogen dicht en gaan. Ik had de afgelopen dagen een beetje spierpijn, maar kan nu relaxed op vakantie!

Bart van der Spek is eindredacteur van de Biltsche Courant.