De duistere kant van de Biltse schrijfster Nadine Barroso

BILTHOVEN Een vriendelijke verschijning met een bescheiden glimlach staat in de deuropening. Niks doet nog vermoeden wat er allemaal schuilgaat achter die glimlach, maar soms is niks wat het lijkt. Nadine Barroso is thrillerschrijfster en lanceert op zaterdag 9 april haar nieuwste boek, Verraderlijk Spel.

Door Astrid van Walsum

Het belangrijkste voor het schrijfproces van Nadine is rust. In rust gedijt haar creativiteit het beste, maar het vinden van rust valt nog niet altijd mee met drie opgroeiende jongens die om haar heen springen en spelen. Toch zou Nadine het niet anders willen. Als het zou kunnen, zou Nadine soms in het hoofd van haar kinderen willen kruipen om alles te begrijpen en te voelen wat zij voelen en denken. Nadine: “Vroeger was ik wel echt een verlegen, grijs muisje; heel gevoelig en ik vond veel dingen eng. Van dit grijze gevoel en mijn angsten wilde ik afkomen. Dit deed en doe ik door mijzelf met mijn vrees te confronteren en spannende dingen aan te gaan. Thema’s zoals kindermisbruik, verkrachting, je kind kwijtraken, raken mij diep. Ik kan helemaal meegaan in de emotie als ik me bedenk dat het mijn kind, mij of een dierbare zou overkomen. Door deze thema’s te kiezen voor mijn boeken, heb ik de controle over de emoties die bij deze onderwerpen loskomen, want ik ben de baas over het verhaal.”

TRANEN Nadine wil heel graag de duistere kant van de mens begrijpen. “Waarom doet iemand iets? Die vragen stelde ik mijzelf als klein meisje al. Ik ben ook heel erg geïnteresseerd in het hoe en waarom van een dader en ik denk dat ik in mijn boeken ook dieper hierop in ga dan de gemiddelde schrijver. Wanneer ik een scène teruglees en het doet niks met mij, dan is het niet goed. Wanneer de tranen in mijn ogen branden bij het herlezen van een zelfgeschreven scène dan weet ik dat ik erin geslaagd ben de emotie om te zetten in woorden.” Dat is ook gelukt in haar nieuwste boek. “In Verraderlijk Spel verdwijnt er een jongetje en dat maak je onder andere mee door de ogen van de moeder. Hierbij ben ik echt mijn eigen gevoel gaan onderzoeken. Mijn jongste is vijf jaar en dan begint het eerste stukje loslaten. Dat is moeilijk, omdat jij de gevaren kent, maar een vijfjarige nog niet. Ergens zijn mijn verhalen misschien wel de verwerking van fundamentele angsten in mijn leven. Ik ben een enorme controlefreak en in mijn verhalen heb ik grip op alle details en daardoor ook op mijn eigen onrust.”

NACHTMERRIE Het verhaal beschrijft met veel oog voor details de achtergronden van de personages en hun karakters. Nadine: “De interactie tussen de personages is bijna letterlijk voelbaar bij elk woord dat je leest. Het verhaal heeft een onverwacht plot waardoor je het verhaal echt wordt ingezogen. Je beleeft als lezer opeens de grootste nachtmerrie van een ouder. Verraderlijk Spel is het boek waar ik het meest van heb geleerd en misschien daardoor is het wel mijn beste boek. “