C’est le ton qui fait la musique..

Column

Mijn maatje werd 60 en had geen wensen dus bedacht ik hem te verrassen met een etentje met het hele gezin.

Nu komen we graag in Friesland, we hebben een bescheiden bootje daar, dus besloot ik een tafeltje te reserveren bij een restaurant met aanlegsteiger en regelde 3 kamers voor de jeugd met pasgeboren baby en hond.

Een heerlijk gezelschap.

Stipt op tijd arriveerden we bij het restaurant waar we een hele gemoedelijke avond doorbrachten. Tot aan het dessert……

Nadat onze gastheer naar onze wensen had gevraagd kwam daar als donderslag bij heldere hemel, op duidelijke Friese toon de volgende mededeling: ‘ dat is dan meteen de laatste ronde’ .

Huh? Het gezelschap viel stil. ‘Ja’ verklaarde hij zich nader, ‘personeelsgebrek, de rek is er uit. Dus we gaan zo dicht’.

We waren echt even sprakeloos, wat een domper.

Je bent open of je bent dicht en als je je tijden aanpast dan meld je dat duidelijk zodat je gast of klant de keuze heeft om eventueel uit te wijken naar een andere locatie. Tijdens het maken van de reservering was er niets over gezegd dus we waren echt onaangenaam verrast.

Nu zaten er drie Hotello’s aan tafel dus de oplossing was snel daar. Het kwam helemaal goed met de laatste ronde en uiteindelijk kwamen we niets tekort en verlieten we na 23.00 het restaurant, helaas zonder koffie. Maar ook dat kwam goed.

Al met al was het een prachtig leermoment; alles valt of staat met de wijze waarop je communiceert. Het brengen van slecht nieuws is nooit leuk maar je kunt het op vele manieren doen. Daarom trakteer ik u graag op het volgende citaat:

“Er gaat niets boven vriendelijkheid, zei het paard”. “Stilletjes overstijgt dat alles”.

(Uit, de jongen, de mol, de vos en het paard)

Mijn kinderen zullen in ieder geval nooit meer terugkomen bij het betreffende restaurant, wij wel hoor, want iedereen verdient een tweede kans.

Door: Ike Bekking