Een hindernis overwinnen

‘Dingen doen buiten je comfortzone.’ 

De Bilt Zon, blauwe lucht, lachende gezichten en vooral heel veel modder. De 6e editie van de Special Obstacle Run vond plaats op zaterdag 13 mei en was wederom een succes voor de deelnemers en de organisatie die in handen lag van Griftenstein & Zorg.

Door Astrid van Walsem

Griftenstein & Zorg is de organisatie achter de Special Obstacle Run die mensen met een hindernis elke jaar een sportieve dag bezorgen om nooit te vergeten. Oprichtster Suzanne Baan richtte in 2010 boerderij Griftenstein & Zorg op met als speerpunt bewegen. Met een achtergrond als fysiotherapeut weet Suzanne als geen ander hoe belangrijk bewegen is voor lichaam en geest. Met haar stichting richt zij zich op volwassenen en kinderen met ontwikkelings- en gedragsproblemen en verstandelijke beperkingen.
Suzanne: “Het idee van de Special Obstacle Run is ontstaan vanuit de gedachte om het voor mensen met een hindernis ook mogelijk te maken deel te nemen aan een Obstacle of Mudrun, omdat het voor iedereen goed is om af en toe buiten je comfortzone te treden. Bij deze run combineer je mooie eigenschappen zoals doorzettingsvermogen, samenwerken, trots zijn en plezier hebben en dat allemaal overgoten met een moddersausje.”
In de beginjaren ging Suzanne naarstig op zoek naar manieren om meer naamsbekendheid te creëren voor haar organisatie met het unieke zorgconcept. Tijdens deze zoektocht viel haar oog op de aankondiging van een Obstacle Run bij Down Under in Nieuwegein en daarmee werd er een zaadje geplant in haar creatieve brein. Met haar enthousiasme kreeg ze het voor elkaar om bij de Obstacle Run in 2013 als een soort voorprogramma met haar deelnemers mee te doen aan deze Mudrace. Het parcours mocht vooraf aan de officiële wedstrijd gebruikt worden voor de Special Obstacle Run van Griftenstein & Zorg. 25 deelnemers en hun begeleiders zwoegden zich door het parcours heen.  De trots op de gezichten na het halen van de finish betekende veel voor iedereen; buddies, deelnemers, vrijwilligers, ouders en de organisatie. Het was het startsein van een jaarlijks terugkerend evenement.

Suzanne: “Inmiddels is de Special Obstacle Run echt een begrip geworden en kan ik de organisatie al lang niet in mijn eentje aan, er komt zoveel bij kijken. Ondertussen is er een website, een team samengesteld speciaal voor dit evenement en mag ik mij gelukkig prijzen met de inzet van vele vrijwilligers en sponsors die dit feest elk jaar weer mogelijk maken. Om je een idee te geven van hoeveel mensen en middelen er nodig zijn om dit event soepel te laten verlopen, moet je weten dat er met elke deelnemer een buddy meeloopt. Verder staan er bij elke ‘hindernis’ 1 á 2 mensen klaar, en in sommige gevallen 6, die helpen om de deelnemers over of onder de obstakels heen te helpen of uit de sloot omhoog te trekken. En niet te vergeten, er is ook altijd een reddingsbrigade aanwezig. Afgelopen editie knokten maar liefst 250 deelnemers zich door het parcours heen en hun blikken sprak boekdelen bij het passeren van de finish en het ontvangst nemen van de medailles.”

Het evenement is ondertussen zo in omvang toegenomen dat Suzanne erg blij is met de expertise van de huidige organisator van de ‘gewone’ mudrace, Central Events. Zij zetten het parcours uit, zorgen voor de hindernissen en de aanwezige faciliteiten. Daarnaast dragen sponsoren hun belangrijke, financiële steen bij aan het succes. En de Special Obstacle Run kan altijd meer sponsoren gebruiken, groot of klein. Je kan als bedrijf, particulier of vriendengroep bijvoorbeeld één obstakel sponseren, of voor ander materiaal zorgen. Elk sponsorbedrag of een andere vorm van hulp is van harte welkom.
Het succes van het evenement wordt nog eens onderstreept door de jaarlijkse terugkeerde deelnemers vanuit alle windstreken. Vast participanten zijn woongroepen zoals van Reinaerde, Benthuis en Only Friends.

‘Dit jaar verliep alles gesmeerd’ en voegt Suzanne er lachend aan toe: “Ik heb het nu in de vingers. Ik heb ook veel mooie reacties mogen ontvangen. Een alles omvattende reactie kwam van een aanwezige fotograaf, die zei: “Ik heb nog nooit in één middag zoveel verschillende emoties kunnen vastleggen variërend van verdriet, boosheid, trots tot blijdschap.”
Ook wil ik nog even de 130 buddies en 120 vrijwilligers in het zonnetje zetten. Zonder hun inzet zou het allemaal niet mogelijk zijn. De grootste motivatie om volgend jaar weer met iedereen alles uit de kast te halen, komt door de stralende deelnemers die glimmen van trots bij het in ontvangst nemen van hun medaille. Zij hebben met hun eigen hindernissen maar weer mooi laten zien wat zij allemaal kunnen bereiken met hun plezier en doorzettingsvermogen.”