Tandartsassistente José Kwakkenbos neemt na 45 jaar op 1 juni afscheid van de praktijk waar ze vanaf haar 19e werkte.
Tandartsassistente José Kwakkenbos neemt na 45 jaar op 1 juni afscheid van de praktijk waar ze vanaf haar 19e werkte. Foto: Julie Houben

José zorgt al 45 jaar voor lentegevoel

24 maart 2021 om 08:13 Algemeen

Het is lente! Toch is het met alle coronarestricties moeilijk om de lentekriebels te pakken te krijgen. Als we het bekende liedje mogen geloven is daar wel een oplossing voor: even in de ogen kijken van tandartsassistente José Kwakkenbos. Daar is het al 45 jaar lente! Nog even, want 1 juni gaat ze met pensioen. “Het contact met patiënten ga ik wel missen.”

De Bilt - “Dat liedje ja, dat kreeg ik toen vaak te horen” lacht José Kwakkenbos (64). Lente of geen lente, José is in elk geval al 45 jaar het vaste vriendelijke en geruststellende gezicht naast de tandarts in de Biltse praktijk aan de Eurusweg. “Ik heb de meeste patiënten hier als kind zien binnenkomen en nu komen ze zelf met hun kinderen. Dat is heel leuk. Inmiddels werk ik samen met de vijfde tandarts, Ellen Hagesteijn. We maken wel eens de grap dat ik zo’n beetje bij het meubilair hoor.”

José begon in de praktijk in 1976. “Ik kwam hier op mijn 19e wonen met mijn man en wilde iets met mensen doen. Na de havo was ik begonnen aan een opleiding tot apothekersassistente maar dat beviel me niet. Ik kon hier meteen aan de slag bij de toenmalige tandarts Both en heb gewoon al doende het vak geleerd. Dat kon in die tijd nog. En het paste helemaal bij mij. De combinatie van verzorging, veel sociaal contact, mensen op hun gemak stellen, maar ook alle praktische dingen van vullingen aanmaken tot de administratie en afspraken maken: ik vond en vind het allemaal even leuk.”

Wat is er allemaal veranderd in die 45 jaar dat José tandartsassistente is? “Om te beginnen doen we tegenwoordig ons werk zittend. Het lijkt nu onvoorstelbaar dat ik vroeger de hele dag naast die stoel stond! Dat had ik nooit 45 jaar volgehouden. In die beginjaren werd ik ook steevast als zuster aangesproken en de tandarts als dokter. Er was veel meer ontzag en ook wel meer angst. Niet zo gek, want in het algemeen waren de gebitten van mensen toen nog een stuk slechter dan nu. Er werd regelmatig geboord en verdoofd. En de spuiten van toen waren groter, het boren maakt meer lawaai en duurde langer. Dus het wás ook allemaal wat spannender en soms pijnlijker dan nu. Bovendien hadden veel mensen toch een soort trauma van de schooltandarts, die veel wat oudere lezers nog wel kennen. Daar moest je als kind alleen naar toe en dat was geen pretje.”

Toch komen mensen nu ook nog wel gespannen binnen, zeker als ze weten dat er iets moet gebeuren. “Het is zo mooi om te zien hoe iemand dan even later weer opgelucht naar buiten gaat. Dat maakt dit werk al 45 jaar mooi. Maar het is nu toch tijd om te stoppen. Ik wil graag nog wat jaren in goede gezondheid samen met mijn man van het leven genieten. Met onze cabrio door de echte lavendelvelden toeren in plaats van er naar kijken vanachter de receptie. Ik denk dat vooral de oudere patiënten mij wel gaan missen. En ik hen ook, net als mijn collega’s hier. Maar ik kom gewoon nog af en toe langs voor een praatje.”

Julie Houben

‘Vroeger waren mensen veel banger voor de tandarts’

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie