Hussam voelt zich thuis in De Bilt

Als jongere droomde de Syrische Hussam van een toekomst in het vrije westen. Syrië kende ook voordat de oorlog begon geen echte vrijheid. Maar het werd toch ‘gewoon’ een studie biologie in Aleppo om in zijn eigen land een mooie baan te krijgen. Tot de oorlog hem alsnog zijn land uitdreef. ‘Eindelijk voel ik me veilig en vrij.’

De Bilt - Ruim twee jaar is Hussam al Hasan (27) nu in Nederland. Voor zo’n korte periode spreekt hij al heel goed Nederlands. “Ik besteed ook echt veel tijd aan het leren van de taal” vertelt hij. “Ik doe nu een cursus op B2 niveau. Begin 2021 hoop ik te slagen voor mijn examen. Dan kan ik eindelijk mijn studie weer oppakken, want daar is een B2-taaldiploma een voorwaarde voor. Ik heb me ingeschreven voor de hbo-opleiding biologie & laboratoriumonderzoek. Een baan als onderzoeker bij het RIVM of in een ziekenhuis lijkt me geweldig.”

Hussam woont samen met zijn vrouw Maisaa en hun twee kindjes van 1 en 2 jaar in De Bilt. Ze kregen zoals de meeste Syriërs vrij snel een verblijfsstatus en een huis. “Ik voelde me hier vanaf het begin thuis en welkom. Dit land voelt zo veilig en vrij! Daar geniet ik elke dag weer van. In Syrië heerste ook al voor de oorlog een dictatuur. Het land is door-en-door corrupt en wie kritiek had op de overheid was zijn leven niet zeker. Maar door de oorlog werd het echt onveilig. Aleppo werd voortdurend gebombardeerd. Ik verhuisde terug vanuit Aleppo, waar ik studeerde, naar het dorp van mijn ouders. Dat gebied stond onder controle van IS. Toen er mensen uit onze directe omgeving vermoord werden, ben ik gevlucht. Ik wilde naar Istanbul, dat voelde uiteindelijk toch vertrouwder dan het verre Europa. Maar het was een hel. Ik moest 14 uur per dag werken voor een hongerloontje. Wel kwam ik daar via Facebook in contact met Maisaa. Ik kende haar uit Aleppo. Zij was ook naar Istanbul gevlucht. We werden verliefd, zijn daar getrouwd en uiteindelijk samen naar Nederland gevlucht, omdat mijn oudste broer hier al woonde.”

De Nederlanders vindt Hussam echt vriendelijk. “Ik heb goed contact met mijn buren en ook de mensen van het Steunpunt Vluchtelingen De Bilt hebben ons zo goed geholpen vanaf het moment dat we hier kwamen wonen. We zien onze contactpersoon nog regelmatig, ook al is haar werk officieel afgelopen. Vluchtelingen krijgen twee jaar lang ondersteuning. Maar ik kan nu ook wel bijna alles zelf. Alleen de formulieren van de Belastingdienst, die zijn echt moeilijk.” Fietsen doet hij ook, als een echte Nederlander. Gewoon door de regen. “In Syrië fietste ik ook, dat hoefde ik dus niet te leren. En die regen is niet fijn, maar bij ons is het ‘s zomers zo heet dat de slechte banden het hete asfalt niet kunnen verdragen. Ik had daar voortdurend lekke banden. Nog een voordeel van Nederland!” Maar mist hij dan niets? “Natuurlijk mis ik mijn ouders en achtergebleven broers en zussen. Maar gelukkig is er Whatsapp.”

Julie Houben