December voor de deur

Vorig jaar rond deze tijd waren we als bestuur en vrijwilligers van Stichting Vierstee 2.0 volop bezig met de voorbereidingen voor het kerstdiner van “Aan de Keukentafel”.

Ik zag bij het diner hoe de gasten (en vrijwilligers!) genoten van de prachtig gedekte tafels, de fijne sfeer, de prachtige liederen van het AZM, het heerlijke eten en drinken en vooral… van elkaars gezelschap. Een fijn spontaan gesprek met iemand die je helemaal niet kent, een (toen kon het nog) klap op de schouder van iemand die je al een tijd niet gezien hebt of gewoon even bijkletsen met een bekende.

Ik weet dat er al vele jaren ook diverse andere organisaties dit soort diners of andersoortige gezamenlijke kerstactiviteiten organiseerden. Allemaal activiteiten waaruit mensen heel veel voldoening, plezier en misschien ook wel moed en kracht konden halen. Uit diverse gesprekken heb ik kunnen opmaken dat dit soort bijeenkomsten voor sommige mensen zelfs het enige “kerstgevoelmoment” was wat ze in zo’n jaar mee kregen… met de kerstdagen zelf waren ze alleen thuis. “Ik warm dan maar een prakje op… en kijk maar wat TV”.

Dit jaar zal er helaas geen Stichting Vierstee 2.0 “Aan de Keukentafel” kerstdiner zijn. Iedereen snapt de achterliggende reden en we kunnen in deze uitzonderlijke situatie helaas niet anders. Doordat we (als zoveel andere stichtingen en organisaties) deze beslissing hebben moeten nemen weet ik echte ook dat er mensen zullen zijn die in de decembermaand nog minder dan andere jaren “het kerst- en decembergevoel” zullen voelen. Dat geeft mij wel een vervelend gevoel.

Juist in deze tijd van afstand bewaren en contacten vermijden zou het zo fijn geweest zijn als we al die mensen die het zo hard nodig hebben letterlijk en figuurlijk “een arm om de schouder” hadden kunnen geven. En toch… als we niet in groter georganiseerd verband die “arm om de schouder” kunnen leggen, laten we dan juist in de decembermaand kijken of we dan toch niet iets in klein verband kunnen realiseren. U, jij, ik… Wat kan en mag nog wel?

We mogen nog wel in beperkte mate bezoek ontvangen, maar een kleine Sinterklaassurprise of gezellig kerstcadeautje bij de deur van iemand waar eigenlijk nooit meer bezoek komt leggen kan natuurlijk ook. Of… stuur mensen die dat om welke reden dan ook nodig hebben weer eens een handgeschreven kerst kaart met een gedicht of mooie spreuk. Echt even persoonlijke en warme aandacht in deze verder zo kille Coronatijd.

Nog een paar dagen en dan is het echt december. Hoe mooi zou het zijn als we (al is het maar voor even) deze maand net even dat extra’s kunnen betekenen voor al die mensen die dat zo hard nodig hebben…

Column Edwin Plug