Column: Bevoorrecht

Ik ben een bevoorrecht mens! Want ik zit niet als ZZP-er en met een echtgenoot als ZZP-er en onze drie kinderen 9-11-13, ik roep maar wat, thuis. Voor alle duidelijkheid onze kinderen zijn min-of-meer zelfstandig en mijn partner is geen ZZP-er. Wat niet betekent dat wij geen zorgen hebben, maar we zitten niet in het schuitje zoals in de eerste zin geschetst.

Nee, ik mag elke dag naar mijn winkel vol boeken, fijne collega’ s en fijne klanten, mooi weer of niet, de rit door Bosch en Duin is een terugkerend feest en aangekomen in Bilthoven ben ik altijd blij. Al lijken alle ochtenden wel maandagochtend, zo stil is het….

En toch komt het elke dag op gang.

Na de eerste schrik, na de maatregelen van 15 maart, ging de boekwinkel inderdaad ‘gewoon’ open. Wat te doen? Hoe staan de collega’s er in? Het was net Boekenweek geweest, ik dacht nog even aan het Boekenbal waar we met honderden gefeest hebben -geen besmetting is mij bekend- en toen kwam de ‘intelligente lock-down’… tja wat moet je? Je denkt aan je handeltje, aan je mensen, aan je klanten en aan jezelf. Het moet wel door! Want je moet wel salarissen betalen en de voorraad is natuurlijk ook nog niet volledig betaald dus moet de geldstroom wel op gang blijven. En wil je die op gang houden dan moet je ook nieuwe voorraad blijven inkopen.

Welnu, het lukt tot op heden! Ten eerste zijn we tot beschermende maatregelen over gegaan zoals je nu in veel winkels ziet, handschoentjes, ontsmettingsdoekjes, afstand houden, geen contant geld meer aannemen. Mijn mensen voelen zich redelijk beschermd, en klanten moeten afstand houden.

Natuurlijk bezorgen we aan huis en hier raken we het mooie: we kunnen echt iets voor elkaar betekenen; onze klanten bellen of mailen met de vraag of we thuis kunnen bezorgen, er worden boterhamzakjes met het afgepaste bedrag aan voordeuren gehangen, we nemen de pin mee, we sturen een factuur, leggen pakketjes in schuren en hangen tasjes aan deuren en zo helpen we elkaar.

Bevoorrecht & Dankbaar!

Ike Bekking