Kinderboekenschrijfster Anna Woltz op bezoek in Bilthoven

Anna Woltz (1981) is een kinderboekenschrijfster met 24 titels op haar naam die afgelopen jaar het kinderboekengeschenk schreef, Haaientanden. Momenteel toert zij door het hele land en bezoekt onder andere scholen om kinderen meer te vertellen over haar schrijfproces en haar boeken.

door Astrid van Walsem

Bilthoven - Afgelopen vrijdag was Anna Woltz te gast op de Van Dijckschool.
In de theaterzaal van de school druppelen de kinderen van groep 7 en 8 binnen. Sommigen van hen hebben een boek van Anna bij zich om deze persoonlijk te laten signeren. Anna weet net zoals in haar boeken de kinderen met haar presentatie vanaf het begin te boeien. Het is doodstil en moeiteloos neemt de schrijfster alle aanwezigen mee in haar verhaal. Het rumour waarmee de groepen binnenkwamen, is volledig verstomd. Anna begint te vertellen over het begin van haar schrijven. Hoe het allemaal begon met de witte koksmuts die zij op haar 12de van haar oma kreeg. Die koksmuts heeft zij meegenomen en zet deze vervolgens demonstratief op haar hoofd. Om de kinderen te overtuigen dat dit niet zo maar een verhaal is, laat zij op het digibord een oude foto van zichzelf zien waarop zij de koksmuts op haar hoofd heeft. ‘Koken vond ik altijd leuk en vroeger maakte ik heel graag paella. Ik verveelde mij alleen wel tijdens de voorbereiding zoals bijvoorbeeld wanneer ik 20 minuten lang in de pan moest roeren. Ik heb geprobeerd een boek te lezen tijdens het roeren maar dat was toch wel erg onhandig. Wat wel kon, was het verzinnen van verhalen in mijn hoofd. Een van die verhalen ging over vijf kinderen die hun eigen restaurant beginnen. Op mijn 17de heb ik dit verhaal uitgewerkt in mijn eerste boek ‘Alles kookt over’. Hoofdpersonages zet ik liever niet heel groot op de voorkant van mijn boeken. Ik laat graag iets aan de verbeelding over. Voor het boek ‘Gips’, dat verwerkt is tot een televisieserie, uitgezonden op Zapp, is het verhaal gebaseerd op de belevenissen van mijn zus tijdens haar werk als traumachirurg. Ik heb één dag en één nacht met haar in het ziekenhuis mee mogen lopen. Alle details heb ik vastgelegd in mijn notitieboekje. Welke geluiden hoor je? Het ruizen van de doktersjassen in de gang en het gepiep van de Crocs op de grond. Hoe ruikt het in een ziekenhuis?’ Anna neemt de kinderen mee in haar voorbereidingen van haar boeken. Op leuke wijze vertelt zij over haar manier van vooronderzoek doen, voordat ze daadwerkelijk begint aan het schrijven. Zij haalt voorbeelden aan die zij illustreert met pakkende anekdotes. ‘Ik schrijf al twintig jaar maar het wordt nooit saai. De uitdaging blijft om die spannende film in mijn hoofd over te brengen in mijn boek.’ Op de vraag van een van de kinderen welk boek Anna zelf het allerleukst vindt, luidt het antwoord: ‘Net als ouders niet kunnen kiezen welk kind zij het allerliefst vinden, kan ik niet uit mijn boeken kiezen. Zij zijn mij allemaal even dierbaar.’ Anna sleepte met haar boeken verschillende prijzen in de wacht. Veel van haar werk is in meerdere talen vertaald.