Jos en Thea gaan lachend verder met het leven. Vastbesloten om van elke dag een feestje te maken. FOTO: Astrid van Walsem
Jos en Thea gaan lachend verder met het leven. Vastbesloten om van elke dag een feestje te maken. FOTO: Astrid van Walsem Foto: Astrid van Walsem

Dankzij reanimatie leef ik nog

16 oktober 2019 om 13:30 Algemeen

‘Ik wil mijn redders graag bedanken’

door Astrid van Walsem

De dag begon met een gezellig tripje met vrienden naar Harlingen. Op de terugweg, lopend naar huis vanaf het station Bilthoven gleed Jos van Zenderen (75) bijna uit het leven.

Bilthoven - Niks wees erop dat donderdag 29 augustus een dag zou worden die voor altijd in het geheugen van Jos en zijn partner Thea gegrift zou staan.

Jos: ‘Het was feitelijk een dag als elke andere dag. Ik had eigenlijk nergens last van. Nu terugkijkend was ik wel sinds mei altijd sneller moe met wandelen. Maar daar maakte ik mij geen zorgen om.’
Thea: ‘Lange wandelingen maken dat ging de laatste tijd moeizamer. We stopten vaker om Jos bij te laten komen. Achteraf gezien waren dat de eerste tekenen dat het ergens niet goed zat. Maar Jos is zo positief, zeurt nooit en heeft een rotsvast vertrouwen in het leven.’
Jos: ‘Het is waar dat ik vaker moest stoppen als wij bijvoorbeeld een heuvel op gingen. Maar ik dacht het zal wel bij de leeftijd horen. Op die momenten kreeg ik een drukkend gevoel aan de voorkant dat dan doortrok naar de achterkant, naar mijn rug. Ik werd niet benauwd, maar kon op die ogenblikken gewoon even niet verder lopen. Toen wij van het station Bilthoven naar huis liepen, via de Bernardlaan gleed ik opeens op de grond. Ik glipte uit het leven weg.
Thea: ‘Ik voelde meteen dit is foute boel. Jos kan reanimeren maar ik niet. Hij maakte een voor mij snurkend geluid en de ambulance broeders vertelden mij later dat dit zijn laatste adem was. Jos was klinisch dood. Achter ons liep een jong stel. Zij schoten direct te hulp. De jonge man belde gelijk 112 en die vertelde dat Jos onmiddellijk gereanimeerd moest worden. Ze stuurde een appje met instructies hoe dat moest. Ik voelde mij zo hulpeloos, maar met de instructie van het appje zijn wij begonnen met reanimeren. Ondertussen was de jonge vrouw begonnen met gillen om aandacht te trekken. Het was rustig op straat. Het was donderdagavond 21.30. Op het geschreeuw kwam gelukkig een man af, die het reanimeren van mij overnam, omdat hij meer kracht had dan ik. Echter, hij had net als ik geen enkele ervaring met reanimeren. Ondertussen kwam er een jongen op een fiets voorbij en die riep: ‘Ik kan reanimeren.’ Hij wisselde het reanimeren af met de meneer. Ik weet niet wie, maar een van de omstanders heeft de ambulance gebeld. En we hadden geluk. Er was toevallig een ambulance in de buurt en die is onmiddellijk gekomen. Daarna ging alles in sneltreinvaart.’


Zaterdagmiddag is Jos geopereerd en heeft hij vier omleidingen gekregen. Wonder boven wonder heeft Jos behalve vier gebroken ribben niks aan zijn hartstilstand overgehouden. Maar zonder zijn redders die toevallig op het goede moment daar waren had Jos het niet gered.

Jos: ‘Helaas hebben wij geen namen van mijn redders, maar ik hoop dat ze deze krant lezen en weten hoe dankbaar Thea en ik zijn voor hun daadkrachtige optreden. Zonder hen was ik er niet meer geweest.’

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie