Een plek om alles te vergeten

Astrid van Walsem

‘Ik mis de intense smaken van thuis’

Verstopt naast het KNMI liggen de volkstuintjes van het Kloosterpark. Deze zomer maken wij kennis met enkele tuineigenaren.

De Bilt - Met een hoofddoek om haar hoofd zit Fatima gehurkt het onkruid in haar tuin te wieden. Tegelijk plukt zij aardbeien. Moeiteloos zit ze in deze houding te genieten van de rust om zich heen.
Vanuit Pakistan is Fatima samen met haar dochter naar Nederland gekomen. Haar zoon woonde toen al een jaar hier. Met z’n allen zijn zij Afghanistan ontvlucht. Fatima haar man is overleden. Met zijn drieën wonen zij in Utrecht en dankzij hun Afghaanse buurvrouw is Fatima bij de tuinen van het Kloosterpark terechtgekomen. De Nederlandse taal is lastig maar met behulp van haar dochter Raihana vertelt Fatima haar verhaal.
‘In Afghanistan woonden wij op een soort boerderij met grond waarop wij onze eigen groente en fruit verbouwden. Daar heb ik mijn kennis opgedaan over het hebben van een moestuin. Afghanistan werd voor ons te gevaarlijk om te wonen en wij zijn naar Pakistan gevlucht, maar veel familie en vrienden wonen nog wel daar. Ik denk vaak aan hen.
In ons huisje in Utrecht werd ik ziek van het niks doen. Ik kan niet naar school en niet werken. Ik had voortdurend hoofdpijn. Dat is veranderd sinds ik deze tuin heb. Ik kom hier 2 a 3 keer per week op de fiets. Het leren fietsen was moeilijk maar ik heb het onder de knie. Het is een goede manier om in beweging te blijven. Het is 40 minuten heen en 40 minuten terug fietsen.
In de tuin verbouw ik Afghaanse groente zoals de Afghaanse prei en de Perzische klaver. Deze laatste eten wij vaak rauw met een beetje zout. En ja, de Afghaanse prei smaakt echt anders dan de Nederlandse prei. Proef maar zelf. ‘ Fatima snelt naar het preigedeelte van de tuin en overhandigt enkele lange smalle donkergroene bladeren. De smaak laat zich het best beschrijven als een combinatie tussen prei en bieslook. ‘Alles smaakt anders dan in Nederland. De Nederlandse groente en fruit zijn flauw van smaak. Ik mis de intense smaken van thuis. Een typisch Afghaans gerecht is ‘bolani’, een soort brood gevuld met groente dat gekookt is in olie. Dat moet je echt een keer proeven.
Ik houd van praten en contact hebben met andere mensen. Dankzij de tuin en het buurthuis in Utrecht leer ik allemaal andere culturen kennen en dat is mooi. Ik heb deze tuin pas een jaar en er groeit al best wat, maar er kan nog meer bij. Ik zou graag nog een vijgenboom hebben. Ik heb al een kersenboom en een appelboom en aardbeien. Houd jij van aardbeien?’ - Fatima verlaat het tafeltje om niet veel later terug te komen met een bord vol vers geplukte sappige zomerkoninkjes. - ‘Ik wil de tuin nog meer inrichten en ik wil er ook een fijne plek van maken om samen te zijn met familie en vrienden. De tuin betekent veel voor mij. Tussen mijn groente en fruit vergeet ik alles en heb ik geen stress meer. Of ik iets mis? Nee ik mis niks. Ik ben gezond en veilig.’