Van Bhutan naar Bilthoven en dan...

Door Julie Houben

17 jaar in een vluchtelingenkamp

Tien jaar woont het gezin Mainali nu in Bilthoven. Ze zijn gevlucht uit Bhutan, een bhoeddistisch bergstaatje waar hindoeïstische mensen niet veilig zijn. Ze voelen zich hier helemaal thuis. ‘Wij eten ‘s middags gewoon brood met kaas.’

Bilthoven - Bhutan: een boeddhistisch koninkrijkje in de Himalaya waar je nog geen vlieg mag doodslaan. De Bhutaanse koning introduceerde in 1970 de term Bruto Nationaal Geluk (BNG) en het ministaatje maakt wereldwijd goede sier met een torenhoog BNG. Maar niet alle inwoners zijn zo gelukkig. In 1990 begon een etnische zuivering van hindoeïsten. Zij vluchtten massaal naar buurland Nepal. Zo ook Sabitra (47) en haar man.

Sabitra vertelt: “We woonden daar 17 jaar met 160.000 mensen in verschillende vluchtelingenkampen. Het was erg zwaar. We mochten niet werken, kregen weinig voedsel en alles was vies. Gelukkig heeft de UNHCR de kampen in 2009 grotendeels opgeheven en alle mensen over zeven landen verdeeld. Wij hadden inmiddels drie kinderen en kwamen in Nederland terecht met 360 andere Bhutanezen. Gita (20) is in het kamp geboren: “Ik was 10 toen we weggingen en had niet eens door dat ik in een vluchtelingenkamp leefde. Voor mij was het gewoon een dorp waar ik de hele dag speelde en naar school ging.”

Na een paar maanden AZC in Amersfoort met 35 andere Bhutanezen kregen ze als enige familie een huis in Bilthoven. Daar zit je dan. Sabitra: “Tussen al die grote Nederlanders in een koud en plat land, waar je niets begrijpt. We hebben veel steun gehad van Stichting Vluchtelingenwerk De Bilt (SVDB). Zij hielpen ons echt met alles: meubels voor ons huis, boodschappen doen, papieren invullen.” Gita: “Ik heb tot aan mijn eindexamen havo nog wiskundebijles gehad van onze SVDB-begeleider Kabir. Hij is echt mijn held.”

Gita is nu zelf vrijwilliger bij SVDB. “Ik wil graag mensen helpen met de dingen waar wij tegenaan liepen toen we hier een nieuw leven moesten beginnen.” Daarnaast begint ze na de zomer met European Studies op de Hogeschool en werkt ze voor wat extra inkomsten bij de Albert Heijn.

Het hele gezin werkt, op de jongste zoon van 14 na. Sabitra is kamermeisje -’raar woord voor een vrouw van mijn leeftijd’- bij Hotel Mitland, haar man werkt 7 dagen per week in twee hotels, Gita’s zus bij de McDonalds. “Toch kunnen we geen huis kopen, die zijn hier zo duur”, aldus Sabitra. “Het gaat net, met zijn vijven in deze flat. Maar laatst hadden we hier bijna een maand lang vijftien familiedelen over uit de VS. Dat past eigenlijk niet. Het was wel heel gezellig.”

Familie om je heen, dat missen Gita en Sabitra het meest. Gita: “Vooral tijdens feestdagen. Verder voelen we ons hier helemaal thuis. We eten gewoon brood met kaas tussen de middag. Maar wel elke avond rijst. Een dag zonder rijst kan echt niet!”