Veertig jaar pillen draaien

‘In potjes roeren was het mooiste’

door Julie Houben

Al 40 jaar werkt Trudy als apothekersassistente bij de Hessenapotheek in De Bilt. Komende zaterdag viert ze haar jubileum. Ze kijkt met enige weemoed terug op de begintijd, toen bijna alle medicijnen nog in de apotheek bereid werden en etiketten schrijven nog handwerk was. ‘Er is echt veel veranderd in die 40 jaar.’

De Bilt - Trudy Langlere-Berkelaar (62) is een echte Biltse. Haar ouders hadden een melkzaak in de oude Dorpsstraat. ‘Als kind hielp ik mijn vader vaak met melk rondbrengen in de wijk. Daar kennen veel mensen me nog van.’ Toen ze op haar 22e bij de Hessenapotheek begon aan de Hessenweg kon ze boven de apotheek wonen met twee collega- assistentes.

‘Geweldig vond ik dat. Ik kon het huis uit én ik woonde boven mijn werk. Extra handig als je nachtdienst had. Dat was nog gebruikelijk in die tijd. Dan ging je als jonge meid in je eentje ‘s nachts de apotheek in om mensen te helpen met acute problemen. En een enkele keer voor iets minder acuuts. Zo ben ik eens uit bed gebeld voor een rolletje pepermunt, omdat iemand een vieze smaak in zijn mond had!’

Het mooiste van haar werk vond Trudy wat zij noemt het ‘in potjes roeren’. Daar koos ze dit vak voor. ‘Toen ik begon maakten apotheken nog alle medicijnen zelf. Dat waren individuele recepten voor zalfjes, poeders en druppels maar ook voorraden. Zo maakten we 25-liter vaten met hoest- en laxeerdranken, pijnstillers en maagpoeders met poedervouwmachines, draaiden we pillen en goten we zetpillen in vormpjes. Daarnaast tikten we dagelijks alle etiketten met de toen hypermoderne elektrische typemachine en rekenden we alle prijzen handmatig uit op basis van inhoud en gewicht van soms wel zes bestanddelen die bijvoorbeeld in een zalfje gingen.’

Het verschil met haar werk anno 2019 kan niet groter zijn: etiketten en prijzen rollen uit de computer en alle medicijnen worden door grote fabrikanten aangeleverd. Er wordt helemaal niets meer in de apotheek bereid.
De charme van het handwerk is er wel een beetje af, als ze eerlijk is. Wel leuk is de toegenomen kennis, bijvoorbeeld over interacties tussen medicijnen. Trudy: ‘Sommige bloedverdunners gaan bijvoorbeeld niet samen met een bepaalde anti-schimmelcrème. Daar had je vroeger geen idee van, dat gaf je gewoon samen aan een patiënt mee. Het ging ook beslist af en toe mis denk ik. Nu leer je daarover tijdens de opleiding en ook de computer geeft een signaal als je een medicijn voor een bepaalde patiënt invoert dat niet matcht met iets anders wat die persoon gebruikt. Daarover moet je ook uitleg kunnen geven. Dat is een verantwoordelijkheid die ik vroeger niet had en dat vind ik wel weer leuk.’

Trudy kijkt uit naar de jubileum reünie met alle (oud)-collega’s van de afgelopen 40 jaar. Genoeg te bespreken.