Ik heb duizend vrienden

What Els door Els van Stratum

Ik heb mezelf best lang populair gevoeld, dat klinkt misschien raar, maar ik had op facebook meer dan duizend vrienden. Zo door de jaren heen verzameld via vrienden van vrienden en daarna alles wat er aan vriendschapsverzoeken binnenkwam geaccepteerd. Ook gebruikte ik het om mensen uit het verleden en oude klasgenootjes terug te zoeken. Ik raakte verslaafd aan de contacten die ik had via dit medium. Ik ontmoette mensen, echter bleef het altijd digitaal. Sinds een maand heb ik facebook helemaal verwijderd. Ik heb de draad van het echte leven weer opgepakt en voel me veel gelukkiger dan ik mij tijdens mijn hele facebookperiode heb gevoeld. Ik kan het niet meer delen, dus ik hoop dat jij hier wat mee wil doen? Groet, Hennie

Beste Hennie, Ik denk dat jij niet de enige bent die met een facebookverslaving te maken heeft of heeft gehad. Het is en blijft een fictieve wereld. Naar mijn mening vluchtig, oppervlakkig en snel. Mensen laten zich van hun beste kant zien en zullen niet snel schrijven dat ze zich eenzaam, ongelukkig of ziek voelen. En als ze het wel doen zijn de reacties: ‘sterkte’ of ‘beterschap’. In die gevallen vraag ik me af of er ook mensen zijn die de moeite nemen persoonlijk contact te zoeken. Als je je eenzaam voelt, zal facebook dat gevoel alleen maar versterken door de zogenaamde gelukkige berichten en foto’s van anderen. Het is de kunst het te nuanceren en er doorheen te kijken. Ik vind het zelf veel fijner als vrienden mij persoonlijk benaderen, bellen bijvoorbeeld, met de vraag hoe het met mij gaat ipv mij alleen maar te volgen via facebook met een like. Het hoort helemaal bij de tijdsgeest van dit moment. Velen onderhouden hun contacten via social media. Pure armoede, want er gaat niets boven contact met vrienden in het echte leven. Ik vind het een dappere zet van je, de verslaving te doorbreken en facebook te verwijderen en wens je veel geluk in het ‘ECHTE’ leven!

bcwhatels@gmail.com of via www.facebook.com/bcWhatEls (voor de gebruikers)