Struikelsteen; tastbare herinnering in het trottoir

Bilthoven - Onze minister Stef Blok kende geen vreedzame samenleving van meerdere verschillende culturen of bevolkingsgroepen. Ik ben wat ouder dan de minister (van 1928) en heb het geluk gehad geboren te worden en op te groeien in Gennep (Noord-Limburg). Deze plaats had voor de oorlog, na Amsterdam, het grootste percentage joden onder zijn bevolking.

Na 1933 kwamen er daardoor vanzelf de nodige uit Duitsland afkomstige joden bij. Er was een Synagoge en een Joodse begraafplaats. Mijn familie was, zoals de meeste Limburgers, katholiek. Mijn moeder had joodse vriendinnen. Er was in het onderling verkeer geen enkel verschil tussen deze bevolkingsgroepen. Datzelfde gold voor de protestanten die er woonden. Die hadden een eigen kerk aan het marktplein.

Met de kermis stond daar de draaimolen. Die ging op de zondagen pas draaien na de laatste dienst van de dominee. Twee huizen van ons af woonde een Joods gezin met een dochter die twee jaar jonger was dan ik. Als naar Limburgs gebruik de straat versierd was voor een katholieke processie, kon je geen verschil zien waar dat gezin woonde. Ook zij zorgden voor versiering.

Dat hele gezin en de meeste joodse plaatsgenoten zijn door de Duitsers vergast. Een man heeft zijn leven gered door heel brutaal in Berlijn als taxichauffeur te gaan werken. Zijn vrouw en dochtertje hebben het niet overleefd. Mijn vader had een kapperszaak aan de Hoofdstraat, maar wij hadden achter een ingang aan een kleinere zijstraat. Daar werden in de oorlog ‘s avonds de onderduikers, en voordat ze weggevoerd werden, ook de joden geholpen.

Toen ik laatst in Gennep kwam, bleek dat daar voor alle huizen waar joden weggevoerd zijn struikelstenen zijn geplaatst. Een foto van de stenen met de namen van onze buren is hierbij gevoegd.

Guus Hermens,
Bilthoven

Deel uw verhaal

Heeft u ook een mooi verhaal om te delen, mail het onze redactie:
redactie.bc@persgroep.nl