Ik maak een vakje rood

Column door Evelien Ribbens 

Op de dag dat deze column gepubliceerd wordt, ga ik naar een stembureau. In Utrecht. Om daar te stemmen voor de gemeenteraad. Ik loop naar binnen, geef mijn stempas af, krijg een biljet, ga in het hokje en maak een vakje rood. En dan heb ik mijn bijdrage aan de democratie weer geleverd voorlopig.

Maar goh, je zult maar op zo’n kieslijst staan en in de gemeenteraad komen. Dan heb je je heel wat op je hals gehaald. Zowel in Utrecht, mijn woonplaats, als in De Bilt waar ik werk, heb ik raadsvergaderingen en commissievergaderingen bijgewoond. In Utrecht bijvoorbeeld omdat ik erg tegen de bouw van een veel te groot appartementencomplex in onze leuke straat in de Vogelenbuurt was.

In De Bilt omdat er iets speelt wat onze organisatie MENS De Bilt aangaat. Over 7% bezuinigingen of over visie op de WMO. Soms mag ik dan inspreken. Drie minuten en soms vijf minuten. Dat is best leuk om te doen.

“Wat een klus als je
gekozen wordt”

En na dat inspreken zijn de raadsleden aan de beurt. Dan de betreffende wethouder, de raadsleden nog eens voor de tweede termijn, etc. En dat duurt allemaal behoorlijk lang.

Aan de ene kant denk ik: kom op, beste raadsleden, kan het wat korter en bondiger en graag niet elkaar herhalen. Aan de andere kant heb ik diepe bewondering voor al die mensen die in verkiezingstijd bij weer en wind de straat opgaan om in contact met de inwoners te zijn en stemmen te werven.

En dan, als ze gekozen worden, vervolgens zich vier jaar lang door veel, best ingewikkelde teksten heen worstelen, daar iets van vinden en dat ook nog eens over de bühne brengen. En dan niet, zoals ik, alleen een mening hebben over het sociaal domein. Nee, je moet ook nadenken over verkeer, de Kwinkelier, de rattenplaag en, niet te vergeten, het zwembad.

Rijk worden die raadsleden er niet van. Ze krijgen een vergoeding, maar hoe kleiner de gemeente, hoe kleiner de vergoeding. En dat terwijl in kleine gemeentes de fracties vaak kleiner zijn, dus je van meer zaken verstand moet hebben of zien te krijgen.

Kortom, applaus voor al die mensen die in de raad zaten de afgelopen vier jaar en sterkte en succes en plezier gewenst voor de mensen die na de 21e voor vier jaar hun bijdrage aan de democratie gaan leveren als raadslid. Dat is me nogal een bijdrage, net iets meer dan een vakje rood maken op een stembiljet.