Zed’s oud en nieuw

Ingezonden brief

Dit is Zed. Toen hij negen maanden oud was, is hij uit een dodencel in Malaga gehaald en vervolgens naar Nederland getransporteerd. In Malaga heeft hij veel trauma’s opgelopen. Zo kan hij absoluut niet tegen harde klappen. Elk jaar troffen we dan ook allerlei voorzorgmaatregelen, opdat Zed zo min mogelijk last zou hebben van het vuurwerk.

Op 28 december 2017 om 19.20 uur werden we volledig overrompeld door knalhard vuurwerk pal tegenover ons appartement. Zed lag gelijk bibberend, klappertandend en hijgend in een hoekje. Mijn partner ging op hoge poten richting het geknal en trof een gezin aan bewonderend kijkend naar het vuurwerk.
De dagen erna hield het genoemde gedrag voortkomend uit enorme stress bij Zed aan. Hem naar buiten krijgen lukt ons tot nu toe nauwelijks, waardoor hij zijn behoeftes binnen doet.

Sinds 3 januari in de vroege ochtend is er sprake van het geriatrisch vestibulair syndroom mogelijk veroorzaakt door de enorme stress die door zijn lijfje giert. Ik zeg mogelijk, want de relatie is moeilijk vast te stellen, maar het tegendeel evenmin. Zed zwalkt op zijn pootjes, is misselijk waardoor hij veel spuugt. De dierenarts heeft hem injecties tegen de misselijkheid en stress gegeven, maar zijn toestand gaat niet vooruit.

Vanochtend 5 januari nam ik om 10 uur met veel moeite Zed mee naar buiten. Tot mijn verbijstering werd er op korte afstand een rotje afgestoken. Zed is weer terug bij af. Zed is inmiddels 14 jaar, dus een oude hond. Als ik hem niet uit deze situatie kan trekken, rest mij niets anders dan hem in te laten slapen.

Op geen enkele manier ben ik tegen vuurwerk en gun ieder zijn plezier. Echter, ieder zou zich dan aan de gestelde regels moeten houden. Zowel mens als dier kan zich voorbereiden of voorbereid worden.

Het kortdurende plezier van vuurwerkliefhebbers op verboden, oneigenlijke momenten kan afgezien van alle ellende die ik tot nu toe heb, mijn grote verdriet worden.

Met vriendelijke groet,

Het baasje van Zed