Een gezicht van de capitulatie

Groenekan – Op 15 augustus worden jaarlijks alle slachtoffers van de tweede wereldoorlog in Azie herdacht. Bij het oorlogsmonument naast het gemeentehuis in Bilthoven, zullen commissaris van de Koning Willibrord van Beek, burgemeester Sjoerd Potters en Luuk van der Linden, samen met zijn vrouw Sonja een krans leggen.

Door: Els van Stratum

Groenekanner Luuk van der Linden maakte als kind de oorlog mee in het voormalig Nederlands Indie en verbleef, samen met zijn moeder, oma en tante in verschillende Jappenkampen. Hij schreef het boek Tjampoer-kind over zijn herinneringen uit die tijd, de bersiap en de kille ontvangst in Nederland. “Voor mij waren het losse flarden die door de aanvullende hulp van mijn moeder en tante meer vorm kregen”, vertelt Luuk. Hij nam er de tijd voor en deed er uiteindelijk 22 jaar over om het boek af te ronden.

Luuk: “Ik heb lange tijd mezelf ‘vreemd’ gedragen, ik ontliep mensen, sloot me af en had last van angsten. Dagelijks werd ik geconfronteerd met herinneringen uit mijn jeugd. Begin jaren negentig kwam ik op advies van mijn arts terecht bij Centrum ‘45 in Oegstgeest. Met de juiste therapie heb ik leren omgaan met mijn emoties. Het schrijven van mijn boek heeft bij de verwerking enorm geholpen”.

Luuk omschrijft zichzelf als een verwrongen kind dat volwassen is geworden. Voor hem was dat een reden om het onderwijs in te gaan. Hij studeerde onder andere een paar jaar pedagogiek en belande uiteindelijk als gymdocent op het HNL in Bilthoven, waar hij 30 jaar lang als leraar lichamelijk opvoeding werkte.

“Mijn kindjaren zijn heel bepalend geweest voor de ontwikkeling in mijn verdere leven. Ik kreeg een nieuwsgierigheid naar de opvoeding van het kind, daar ligt bij iedereen de basis. Ik ben zelf wars van onrechtvaardig gedrag en gezag. Ik herinner mij een voorval bij de douane waar ik op zeer grove wijze werd aangesproken. Daar heb ik enorm veel moeite mee en reageer dan ook alert. In mijn vak kon ik kinderen spelenderwijs leren respectvol met elkaar om te gaan en ze te wijzen op grof gedrag en taalgebruik jegens elkaar”.

Luuk is inmiddels 51 jaar getrouwd met Sonja. Samen hebben ze 2 kinderen en 5 kleinkinderen. Naast het tuinieren en reizen tennist hij regelmatig en staat hij ieder jaar op de skies. Luuk: “Op 15 augustus denk ik terug aan de slachtoffers van kampen en veldslagen en de atoombom die het werkelijke einde van de oorlog inluidde”. Die oorlog zit in mij en beleef ik nog iedere dag. ‘Si vis pacem, para bellum’, als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog.”