Reizen

Mijn ouders hielden van reizen. En daarom reden we in 1962 al naar Italië. De drie kinderen op de achterbank van de Daf, hond op de hoedenplank en achter de auto de Alpenkreuzer. Die vouwwagen zat helemaal volgepakt met blikken campingboter, witte bonen en tomatensaus en aardappelen. Want pasta eten, dat deden we nog niet in die tijd. Olijfolie werd wel gebruikt, niet in het eten maar als zonnebrandolie. De blaren stonden op onze ruggen.

Nu reist bijna iedereen de hele wereld rond. Een paar weken geleden was ik op een verjaardag en ging het gesprek veel te uitgebreid over oorden als Sulawesi (daar moest je geweest zijn) en dat Antartica nog mooier is dan Spitsbergen. Ik werd er heel chagrijnig van.

Alsof thuisblijven niet mocht en Europa toch wel heel saai was

Ik vertelde over een hele leuke vakantie die wij ooit gehad hadden, met twee kleine kinderen in een stacaravan op de Veluwe. Veel regen maar ook veel stripboeken en spelletjes. Gewoon gezellig.
Toen mijn moeder in de tachtig was kon ze niet meer reizen. Ze vond de zomer maar saai en ze zei in september steevast: ‘ik ben blij dat al mijn kinderen weer veilig thuis zijn gekomen, dat ik jullie weer vaker zie en dat er weer wat op televisie is.’ En dat geluid horen wij, de medewerkers van MENS De Bilt, vaker. Voor veel mensen kan de zomerperiode lang duren en stil zijn.
Daarom kiezen wij ervoor om juist veel te doen in de zomer. Er is een prachtig zomerprogramma. Arabisch koken, Engelse les, een film, Bingo, het Mama en papa-café. Een fietstocht als je zelf kunt fietsen of gefietst worden in de Riksja als dat niet meer kan. Er is van alles te doen. Een programma wat bedacht en uitgevoerd wordt door vele actieve mensen met wat coördinatie van mijn collega’s. De flyers liggen overal en kijk vooral op onze website www.mensdebilt.nl. Hele fijne zomer gewenst.