Hoorzitting over bouw zendmast De Leyen

Onderstaand een verslag van de hoorzitting van de Commissie Bezwaarschriften van de Gemeente De Bilt, met betrekking tot de vergunning van de bouw van een zendmast van T-Mobile op het voetbalveld in De Leijen. Bij de hoorzitting was geen correspondent van de Biltsche Courant aanwezig. Wel kreeg de redactie dit verslag van Kees Boeken toegezonden. Voor betrokkenen is zijn verslag interessant. De conclusies zijn voor rekening van de auteur.

Op dindag 28 maart werd ‘s avonds op Jagtlust de hoorzitting gehouden waarbij de partijen die bezwaar maakten tegen  de bouw van de zendmast in De Leijen hun bezwaar nog eens konden toelichten, terwijl het College van de Gemeente De Bilt en de vergunninghouder T-Mobile eveneens in de gelegenheid werden gesteld hun kijk op de zaak te geven. Sommige van de bezwaarmakers hadden een jurist meegebracht om hun zaak de bepleiten. 

Een belangrijk onderwerp bleek de gevolgde planologische procedure. Bezwaarmakers vielen de Gemeente aan op fouten in de procedure, op het feit dat verkeerde beheersplannen werden geciteerd en op het feit dat er te weinig aandacht was besteed aan het tijdig betrekken van de bevolking daarbij. Volgens de juristen zou dat niet alleen een zaak van behoorlijk bestuur zijn geweest maar was dat ook vanuit de procedure vereist.

Daarnaast vonden zij dat er door sitesharing (het gebruiken van andere, reeds aanwezige masten) ook alternatieven voorhanden waren.  Andere alternatieven zouden in samenwerking met de Woonstichting SSW gevonden kunnen worden. Buurtbewoners hadden al vernomen dat men vanuit B&Wbezig was langs deze weg alsnog tot een oplossing te komen.

De verbazing was dan ook groot toen T-Mobile aankwam met een aantal e-mails van een jaar geleden waaruit moest blijken dat men deze mogelijkheden achter zich had gelaten. De woordvoerder namens het College van B&W ondersteunde dit en zei dat alle mogelijkheden waren uitgeput. De dagen na deze zitting leverde navraag echter op dat T-Mobile en de SSW  wel degelijk vorige week weer om de tafel zijn gaan zitten om te kijken of er andere oplossingen zijn.  De bezwaarmakers vonden dan ook dat Gemeentevertegenwoordiger en vergunninghouder de Commissie van Advies misleidend informeerden.

Andere punten die nog aan de orde kwamen waren de kindveiligheid, de gezondheidsaspecten en  de welstandsaspecten. Wat betreft de kindveiligheid was een flinke fout in het verweer van de Gemeente dat men stelde dat het hek om de mast 5 meter hoog zou worden. Volgens de tekeningen bleek dit echter 2,5 meter te zijn, een hoogte waarmee de meeste kinderen in de buurt weinig problemen hebben.

Ook bleek men beducht voor de mogelijke slechte invloed die de elektromagnetische straling op de gezondheid kan hebben. Daarvan zijn vele voorbeelden bekend, er zijn Gemeenten die daarom een veel voorzichtiger beleid voeren. En aangezien de Gemeente De Bilt nog geen eigen Antennebeleid heeft was het de vraag waarom het door de Rijksoverheid geformuleerde voorkeursbeleid niet werd gevolgd.

Gemeente antwoordde in haar verweer dat zij daar niet over ging, maar de Minister van Infrastructuur en Milieu, terwijl bovendien de gangbare regelgeving de Gemeente geen andere mogelijkheden zou bieden. Ook dit was naar de mening van de bezwaarmakers niet terecht. Een interessant gegeven daarbij is dat in de week voorafgaande aan de hoorzitting in de Gemeenteraad een motie van Pim van de Veerdonk met unanieme stemmen werd aangenomen waarin het College wordt gevraagd een eigen Antennebeleid te ontwikkelen, juist om problemen zoals in dit geval te voorkomen. Kennelijk, concludeerden bezwaarmakers, was deze motie nog niet doorgedrongen tot de hoofden van de ambtenaren.

Tot slot bleef er als laatste belangrijke argument die van de volgens alle bewoners foeilelijke mast over, die niet past op een groenlokatie en die de directe omgeving behoorlijk zal domineren. De Gemeente stelde dat de Welstandscommissie deze mast had goedgekeurd, aangezien die “neutraal en terughoudend van vormgeving” zou zijn. Bewoners begrepen niet hoe een Welstandscommissie tot een dergelijke uitspraak had kunnen komen.

Nadat deze argumenten de revue waren gepasseerd trok de Commissie van Advies zich terug om zich op de verdere procedure te beraden. Wellicht komt er nog een zitting, en misschien komt de Commissie direct tot een advies. Het is dan aan het College van B&W om dit al dan niet te volgen.