Doodlopende weg

Mijn schoonmoeder, een opgewekte, lieve vrouw van 76 jaar, is ongeneeslijk ziek. Ze woont al een aantal maanden bij ons, omdat ze niet meer zelfredzaam is. Omdat dit ook op ons en haar een zware wissel begint te trekken komt de optie van een hospice dichterbij.

Uit het leven, in het hospice

Zo hadden we dat ook samen afgesproken, zodra de zorg ook in de nacht nodig zou zijn, houden wij dit met elkaar niet vol. We nemen deze beslissing, in overleg met de huisarts en met pijn in ons hart, maar wel met vertrouwen.

Ik breng haar naar hospice Demeter. Adres Weltevreden in De Bilt, een veelzeggende naam in dit verband. We zijn beiden wat nerveus en stil. We nemen de afslag weltevreden, zegt opeens de mevrouw van de Tom Tom; “Keer om, u bevindt zich op een doodlopende weg.”

Mijn schoonmoeder barst in lachen uit. Dan passeren we aan de linkerkant de vuilstort van de gemeente; “Nou, dat is dan ook mooi, kunnen ze me hier direct naar toe brengen als het afgelopen is.” Het was een kanjer, mijn schoonmoeder. Ze heeft gelukkig, mede door de fantastische verzorging, nog twee goede maanden in Demeter doorgebracht.

Gokie, schoondochter Patiënte

In juni verschijnt het boek ‘Leve het hospice’ en daarin staan ook alle anekdotes die maandelijks in de Biltsche Courant worden geplaatst. U kunt dit boek bestellen en het Hospice steunen via de website: www.hospicedemeter.nl/boek