´Alles lijkt weer gewoon, maar het gevaar blijft´

12 juni 2020 om 08:26

Naam: Yvonne Hoolwerf.

Leeftijd: 65 jaar.

Woonplaats: Voorthuizen.

Burgerlijke staat: Gehuwd.

Beroep: Adviseur bij de gemeente Barneveld.

Vrijwilligerswerk: Penningmeester bij de Vereniging Van Eigenaren.

Hobby's: Fietsen, wandelen, knutselen met de kleinkinderen.

U neemt nu afscheid van WIK: Wat gaat u het meeste missen? Best veel, de oefenavonden zijn soms een beetje 'uit je comfortzone gaan', maar zeker gezellig; het WIK-weekend waarin we samen op een andere locatie met elkaar veel oefenen en ook veel lachen. Dit versterkt de band enorm. Maar het meeste mis ik het optreden in het theater. Dan sta je met elkaar, het stuk is af en je staat op het podium tegenover een enthousiast publiek en dan denk je: 'hier doe ik het voor'.

Op welke rol(en) kijkt u met veel plezier terug? Op de rol van Jet in 'Ja zuster, nee zuster'. Dit was een vrolijke musical, voor mij jeugdsentiment. Mijn laatste rol was Constance in 'Artikel 326'. Ik was onderdeel van een deftige familie die in de gevangenis was beland en dacht daar ook nog dezelfde orders te kunnen uitdelen als ik thuis gewend was. Constance kwam een heel eind, maar werd vlak voor het einde ontmaskerd en kon samen met haar toneel zus Adelheid (gespeeld door Hilly Pol) afdruipen en achter slot en grendel blijven.

Maar mijn mooiste rol was Erin in 'Het verborgen dorp'. Dit dorp bevindt zich in Vierhouten. Het stuk speelde tijdens de Tweede-Wereldoorlog, waarin joodse families in dit dorp verborgen zaten. Alle toneelspelers hadden zich goed ingeleefd in dit stuk, dat was gebaseerd op feiten. Het decor was heel mooi gemaakt, met veel bomen en krakende taken, dat maakte dat dit stuk in uitverkochte zalen ademloos gevolgd werd. Wij hebben dit op verzoek van de heer Von Baumhauer, een van de personen die nog leefde en ook in het stuk nagespeeld werd, nogmaals opgevoerd in Nunspeet. En we waren te gast in zijn grote huis in Vierhouten, waarvan we ook een paar maal gebruik van konden maken tijdens ons repetitieweekend. Het maakte op mij een diepe indruk.

Wat is er zo leuk aan toneelspelen? Toen ik eraan begon, had ik nooit eerder gespeeld. Ik vond WIK (en dat vind ik nog steeds) een fijne groep mensen bij wie je je gelijk op je gemak voelt. Ik maakte een enorme ontwikkeling mee, van spelen met de tekst uit een boek naar spelen op basis van improvisatie. Dit laatste maakt dat je rol meer past bij je persoonlijkheid en dat je je goed kunt inleven in je toneelpersonage. Hierbij is het ook mooi dat onze regisseur zelf het stuk schrijft en dat je allemaal een rol krijgt. Je kunt jezelf ontwikkelen (zowel in het acteren als persoonlijk) door met behulp van de regisseur uitdagingen aan te gaan, waardoor je steeds meer zelfvertrouwen opbouwt. Het is voor mij een hele goede tijd geweest die ik echt niet had willen missen. Dank hiervoor, lieve Wikkers!

Komt er nog een afscheid nu dat vanwege corona is uitgesteld? Dat komt er vast nog wel en we zien elkaar weer, want ik blijf WIK volgen als 'Vriend van WIK'.

Hoe voelt u zich over de coronacrisis die nu gaande is? Ik vind het een moeilijke tijd, omdat je corona niet ziet aankomen. Als je buiten bent lijkt alles weer gewoon, maar het gevaar blijft. En corona is heel heftig, het laat diepe sporen na.

Welke gevolgen heeft de coronacrisis voor uw werk? Ik werk nu thuis en kom amper in het gemeentehuis. In mijn werk breng ik nu ook de financiële gevolgen van corona voor de gemeente in beeld. Maar ik ben blij dat ik nog kàn werken.

En voor uw omgeving? (familie, gezin, thuisfront) Mijn man is met pensioen en mijn pensioendatum is over een jaar. Ik voer diverse klussen uit voor mijn moeder. Zij is 87 jaar, woont nog zelfstandig thuis, maar moest een aantal weken binnen blijven, omdat zij in de risicogroep zit. Wij hebben het contact met familie, zoals de (klein)kinderen in Scheveningen en Alkmaar een tijdje op afstand gehouden om besmetting te voorkomen. Het contact met de (klein)kinderen in Barneveld heb ik gehouden, en dat bleef ook mijn enige contact.

Hoe ziet een werkdag er nu voor jou uit? Ik werk thuis. In plaats van in de auto of op de fiets, neem ik nu de trap naar zolder en werk achter mijn laptop. Via de telefoon vergader ik met collega’s. Mijn mail en mijn dagelijkse werk kan ik prima afhandelen in mijn werkomgeving. Maar het directe contact met collega’s mis ik het meest in deze tijd.

Hoe gaat u om met de maatregelen die door de regering zijn genomen? Ik houd voldoende afstand, mijn man doet alleen de boodschappen (ik doe wel boodschappen voor mijn moeder) en ik werk thuis. Kortom, ik volg de maatregelen, want ze zijn niet voor niets genomen.

Welke dingen die je eerst wel deed, kan je niet meer doen? Knuffelen met mijn kleinkinderen, meer contact met mijn moeder en even lekker winkelen.

Wat mist u het meest in deze tijden van sociale isolatie? Het contact met familie, vriendinnen, collega’s, anders dan via Facetime.

Zijn er ook nog positieve dingen die u meeneemt uit deze tijden van crisis? Ik merk dat er meer rust vanuit de mensen is. We nemen de tijd voor elkaar en hebben meer respect.

Drie belangrijkste apps op je telefoon? WhatsApp, Berichten en Activiteit.

Wat zou u graag doen, maar heeft u nog nooit gedaan? In een Formule 1-auto rijden.

Wat zouden oud-klasgenoten op een reünie over u zeggen? Dat ik rustig en vriendelijk en braaf ben.

Wat is uw definitie van geluk? Het kunnen genieten van alles om je heen. Het geluk zit in jezelf en is dichtbij. Natuurlijk kun je het geluk niet afdwingen, als het gaat om gezondheid en negatieve gebeurtenissen in je nabijheid.

Welk tv-programma wilt u niet missen? Ik kijk graag naar 'Ik vertrek' en de reizen van Floortje Dessing, maar een documentaire of natuurfilm heeft ook mijn aandacht.

Wat was tot nu toe uw leukste vakantie? Op de motor door Zuid-Afrika heb ik genoten van de wisselende omgeving en de prachtige natuur. Ik was onder de indruk van de armoede in de townships. Vanuit een Jeep de Big Five spotten, was een geweldige en spannende ervaring.

Wat is uw ergste vakantie-ervaring? Hier moet ik zo lang over nadenken dat ik dit gelukkig niet kan bedenken.

[Wat was als kind uw droomberoep? Ik wilde stewardess worden, om zo de wereld rond te kunnen vliegen.

Wat is uw mooiste jeugdherinnering? Op vakantie met mijn ouders, zus en broer. De bestemming stond nooit vast. We kampeerden en gingen vanalles ontdekken. Als we bij de grens kwamen, wisselde mijn moeder haar guldens voor de valuta van dat land en dan trokken we weer verder.

Wie is uw grote voorbeeld? Mijn vader, hij kon altijd goed contact leggen, was nergens bang voor, was al op jonge leeftijd door de oorlog uit huis geplaatst en werd daardoor al vroeg zelfstandig en onafhankelijk.

Wat is uw favoriete muziek? Daar heb ik geen voorkeur in, ik houd van hits van deze tijd, maar vind het ook heerlijk om even 'back to the sixties' te gaan.

Bent u (bij)gelovig? Nee.

Waar kunnen ze u voor wakker maken? Liever niet, ik slaap graag door.

Favoriet eten? Italiaans eten, vooral zoals je dat authentiek in Italië, door de 'nonna' bereid, kunt eten.

Wat zou u doen met een miljoen? Ik zou met mijn man van een mooie reis genieten en het restant verdelen over de kinderen.

Wat is uw grootste ergernis? Als iemand zich niet aan de afspraak houdt!

Wat neemt u in ieder geval mee naar een onbewoond eiland? Mijn telefoon, want ik kan niet zonder contact. Ik moet dan wel een goede oplader hebben, dus hoop ik dat de zon veel schijnt op dat eiland!