[-12-]

10 juni 2020 om 12:27

Terwijl ze rustig pratend een soort achtjes wandelt door de kamer, kalmeert Tess wat tot ze af en toe nahikkend tegen haar oma’s schouder leunt. Langzaam voelt Bernadette het kinderlijfje verslappen. Als Tess diep in slaap is, laat ze zich voorzichtig in de diepe leunstoel zakken. Het meisje kreunt even, maar slaapt gelukkig door.

Ze moet niet vergeten om straks mevrouw De Groot af te bellen, voor wie ze bezoekdame van de kerk is. Mevrouw De Groot zal het jammer vinden dat Bernadette op haar negentigste verjaardag ontbreekt. Aan de andere kant is mevrouw De Groot een bewonderenswaardige vrouw, vindt Bernadette. Ze bezoekt haar al een jaar of vier, vijf en in die tijd heeft ze een aardig beeld gekregen van het leven van de vrouw. Zij heeft veel meegemaakt, veel verloren ook in haar leven, en toch is ze de opgewektheid zelve. Ook nu haar gezondheid minder wordt en er veel mensen om haar heen weggevallen zijn, blijft het een optimistische vrouw bij wie Bernadette zelf altijd gesterkt vandaan komt.

Er glijdt een lach over Bernadettes gezicht als ze bedenkt dat de buurvrouw van mevrouw De Groot juist de grootste mopperpot van haar wijkje is. Trui – ze wil beslist bij haar voornaam genoemd worden – is ruim tien jaar jonger dan mevrouw De Groot en behept met een zeldzaam talent om overal de schaduwzijde van te zien. Trui heeft dan ook niet zoveel op met haar buurvrouw. Mevrouw De Groot is zich dat bewust, maar zegt altijd sereen dat Trui misschien wel problemen met haar heeft, maar dat zij geen problemen met Trui heeft en dat ze medelijden heeft met mensen die geen gevoel voor positiviteit hebben. Trui zal beslist een uitnodiging gekregen hebben voor de verjaardag van mevrouw De Groot, maar of ze erop ingaat…

Haar gedachten glijden terug naar de dag van gisteren. Wat hebben ze het gezellig gehad. Op de terugweg zijn ze zomaar ergens de snelweg af gegaan om een hapje te eten. Ze stuitten bijna meteen op een Grieks restaurant waar ze heerlijk gegeten hebben. Hoewel ze Agnes en Anna vaak ziet, hebben ze zelden iets anders gedaan dan wat winkelen, bij elkaar op de koffie of even een wijntje halen. Wel jammer dat ze niet alleen ontzettend genoten heeft van de dag en zich verheugen kan op meer van deze dagen, maar dat ze zich daarnaast tegelijk ook een beetje schuldig voelt alsof ze haar plicht verzaakt heeft.

Marcel gunt het haar best, dat weet ze wel, maar toen ze hem van hun plannen vertelde, zei hij wel dat hij hoopte dat ze niet elke week een hele dag weg zou zijn. Ze kon hem geruststellen omdat ze een planning van ongeveer om de week gemaakt hadden. Bovendien is hij zelf ook vaak weg. Voor zijn werk weliswaar. Volgende week heeft hij een driedaagse bespreking in Bonn. Wat zou het hem uitmaken als zij al die dagen weg was? Stefan en Kim, die zouden het terecht vervelend kunnen vinden, zeker als de vaste oppaswoensdag in die dagen zou vallen. Daarnaast doen ze ook regelmatig een beroep op haar. Vaak wel twee of drie keer per week. Dat zal alleen maar meer worden als de kinderen groter worden en er sportclubjes, speelafspraken en zwemlessen komen, denkt ze. Stefan en Kim rekenen er echt op dat zij ogenblikkelijk alles uit haar handen laat vallen zodra zij kikken. Robin en Marlon ook trouwens, maar dat komt veel minder vaak voor. Bij Stefan en Kim gaat het meestal toch om de kinderen en zo ver zijn Robin en Marlon nog niet, al zal het haar ook weer niet verbazen als Robin en zijn vrouw Eline binnen afzienbare tijd iets leuks te vertellen hebben. Zelfs op het idee van een nieuw kleinkind kan ze zich oprecht verheugen, beseft ze. Voor je vijftigste oma worden is in deze tijd waarin vrouwen steeds later hun eerste kind krijgen, beslist geen vanzelfsprekendheid. Ze vond het vroeger heerlijk om ‘alleen maar’ huismoeder te zijn, en nu is ze met alle liefde in de eerste plaats oma. Toch beseft ze de laatste tijd steeds beter dat ze eigenlijk meer verlangde van het leven. Dat verlangen is zelfs de directe aanleiding geweest voor die bucketlist en daarmee voor de fijne dag die ze gisteren gehad heeft. Anna en Agnes, en ook Marcel, zullen de eersten zijn die zeggen dat ze niet altijd stand-by kan en hoeft te staan. Ze is geen robot die naar believen in- en uitgeschakeld kan worden. Nee, het schuldgevoel dat ze er gisteren niet kon zijn voor Tess moet ze zien kwijt te raken. Bovendien heeft ze zelf voor een goede oplossing gezorgd, valt haar in. Met een beetje hulp van Anna, die haar het idee aan de hand deed om buurvrouw Stien te vragen, en van Agnes die de voorzet gaf door te vragen of zij geen geschikt iemand wist om voor Tess te zorgen. Zie je wel, dat heeft ze goed geregeld.

Ze laat zich iets verder onderuitzakken zodat Tess wat comfortabeler tegen haar aan ligt. Wat zouden ze over twee weken gaan doen? Dat moet wel iets heel anders zijn dan wat ze gisteren gedaan hebben, denkt ze.

Langzaam zakken ook haar ogen dicht.

[Hoofdstuk 5

Het moet nu toch echt gebeuren, denkt Anna zuchtend. ‘Je maakt maar zin,’ zou haar moeder vroeger gezegd hebben. Het voordeel van uitstelgedrag is in elk geval dat ze allerlei karweitjes heeft gezocht die bleven liggen en die eerst af moesten. Of nou ja, eerst misschien niet, maar die wel een keer moesten gebeuren. Maar nu ontkomt ze er niet meer aan. Vandaag moet ze de maandelijkse administratie afhandelen.

[wordt vervolgd