50 worden in Coronatijd

25 Februari jongstleden mocht ik 50 kaarsjes uitblazen. Voor velen een leeftijd om “van te rillen”, maar mij doet die leeftijd maar weinig. Normaal gesproken doe ik weinig aan mijn verjaardag. Meestal ben ik dan op de wintersport en geniet heerlijk op de lange latten. Een bakkie thee met een gebakje is dan de traktatie om het verjaren te vieren. Verjaardagen vieren en leeftijd zeggen mij niet zo veel. Je bent immers zo oud als je je voelt. Leeftijd is slechts een getal.

Dit jaar konden we door Corona niet naar de wintersport. Zowaar was ik dus thuis op 25-2. Ik had thuis al gezegd: “Van mij hoeft er niet veel te gebeuren hoor, want dat kan toch niet met alle Corona-maatregelen. We doen het eventueel later wel een keer.”

De weken voor “de dag van de Big Five” leek alles ook rustig. Af en toe vroeg er weleens iemand: “Goh, doe je nog wat aan je 50e verjaardag?” Steevast was mijn antwoord: “Nee, niet echt. Corona…”. Er werd dan instemmend geknikt en daarna ging alles weer gewoon door. Ik had geen idee van alles dat achter mijn rug om werd bekokstoofd…

De 24e februari ging ik gewoon rustig naar bed. Klokslag 00.00 uur ging mijn telefoon. Onze dochter wilde de eerste zijn om mij te feliciteren, zogenaamd vanuit haar studentenkamer in Maastricht. Ontroerd legde ik de telefoon na het gesprek weer neer en viel in een diepe slaap. De volgende morgen om 07.30 uur werd ik gewekt met een “Lang zal hij leven”. Zowel mijn vrouw als dochter stonden naast mijn bed. Mijn eerste reactie richting mijn dochter: “Jij zat toch in Maastricht…?” Niet dus… Speciaal voor mijn 50e verjaardag was ze al eerder teruggekomen en had bij vrienden geslapen om mij te verrassen. Nog geen twee minuten daarna stond ik in de tuin te kijken naar een enorme Abraham die mijn mede-bestuursleden van de Vierstee hadden neergezet. En vanaf dat moment stapelden de verrassingen zich op…

Ik zal u de details van de hele dag onthouden, maar kan u wel zeggen dat het een meer dan mooie en overweldigd bijzondere dag was! Wat heb ik veel liefdevolle woorden, felicitaties, berichtjes, appjes en telefoontjes gekregen, ook van allerlei mensen die ik via projecten en andere wegen binnen de gemeente ken. Ik was echt meer dan aangenaam verrast en ontroerd en kan alleen maar zeggen: 50 worden in Corona-tijd was meer dan memorabel en nu ik weet dat 50 worden zo leuk is, wil ik volgend jaar zo weer 50 worden!

Column Edwin Plug