Oliebollen

Tja, het wordt een andere oudejaarsavond dan anders. Wij zitten gewoon met ons tweeën thuis en zullen niet kijken naar het vuurwerk waar anderen een maandsalaris in hebben geïnvesteerd. Andere jaren vierden we het altijd met buren of familie of vrienden. Vuurwerk stak ik al nooit af, want ik durf nog geen sterretje vast te houden. Het wordt een rustige avond maar ach, dat zijn we toch wel gewend de laatste maanden.

“Ik moet en zal oliebollen bakken”

Maar overdag ga ik zeker wel iets missen. Oudejaarsdag verloopt voor mij eigenlijk altijd hetzelfde. De door mijzelf in het leven geroepen traditie is dat ik oliebollen bak. Behoorlijk wat volle schalenbak ik. Voor de feestjes van onszelf met de vrienden, de familie of de buren. En voor de feestjes van de kinderen en hun vrienden en vriendinnen. En tijdens het bakken met de keukendeur dicht luister ik naar de top 2000. En heel soms overdenk ik het jaar wat bijna voorbij is. Maar ik ben niet zo’n overdenker, dus meestal schiet dat laatste erbij in.

Of ze nou lekkerder zijn dan andere oliebollen, weet ik niet want ik eet altijd oliebollen van mezelf en kan ze dus niet vergelijken. En niemand is, vrees ik, zo onaardig om te zeggen: ”Evelien, hou alsjeblieft op met het bakken van die bollen. Ze zijn vet en taai”. Maar nu dan? Wij hebben geen feestje. Onze kinderen houden zich ook keurig aan de coronaregels. De ene dochter gaat bij de andere dochter en haar vriend en hun piepkleine zoontje het jaar afsluiten. Dus ook zij zijn dit jaar geen grote afnemers.

Een oudejaarsdag zonder dat ik bak, kan echt niet vind ik. Te ongezellig aan het eind van dit toch al ongezellige jaar. Gelukkig heb ik iets bedacht: ik zet in de groepsapp met de buurtgenoten dat ik toch oliebollen bak en dat ze mogen aangeven of ze ook een schaaltje willen. En als iedereen nu eerlijk is en juist niets bestelt, dan bak ik toch en neem ik ze maandag mee naar mijn werk en verplicht ik mijn collega’s om te ze op te eten. Alles om tenminste oudejaarsdag nog te laten zijn zoals ik dat gewend ben.

Column Evelien Ribbens