Beleefd zijn en u zeggen...

Beste Els, Ik had met mijn zoon van 13 een gesprek over tutoyeren. Wanneer spreek je iemand aan met u en wanneer met je of jij. Hij heeft een gymleraar van 23 jaar die hij aanspreekt met je en jij en bij zijn voornaam. Zijn leraar Engels is stukken ouder en tegen hem zegt hij u en meneer. We hadden het over beleefdheidsnormen, hoe het nu gaat en hoe het vroeger ging. Ik sprak mijn ouders en grootouders altijd aan met u. Mijn zoon zegt tegen mij gewoon je en jij. Ik ben wel benieuwd wat jij hiervan vindt. Groetjes van Ellie uit Zeist.

Beste Ellie, Het is een beleefdheidsnorm die je eigenlijk een beetje aan moet voelen. Het hangt af van de omgeving en situatie (formeel of vrije tijd) waarin je iemand aanspreekt, of je die persoon kent en ook het verschil in leeftijd kan meespelen. Het was vroeger eigenlijk standaard om een ouder persoon of iemand die je niet kende met u aan te spreken tot die ander aangaf dat je mocht tutoyeren. U werd toen ook nog met een hoofdletter geschreven. Tegenwoordig ligt dat anders. Als ik twijfel vraag ik netjes aan de persoon of ik je en jij mag zeggen. Tegen mijn ouders heb ik nooit u gezegd. Ik kende vriendinnetjes die dat wel deden. Dat vond ik vreemd en het voelde erg afstandelijk. Maar ja, ik had ook een vriendinnetje die haar ouders Jaap en Petra noemde en dat vond ik ook weer raar. Mijn dochter spreekt mij altijd aan met je en jij en mama. Toen ze klein was gebeurde het nog wel eens dat ze me riep en ik niet meteen reageerde. Het mama roepen werd luider en uiteindelijk, na een korte stilte hoorde ik ineens ‘ELS’. Inwendig lag ik dan in een deuk, omdat ze wist dat ik dan wél zou reageren. Ik word over het algemeen aangesproken met mevrouw en u. Tja, de leeftijd vrees ik.

Het tutoyeren heeft naar mijn mening niets met het tonen van respect te maken. Dat doe je op een andere manier dan alleen maar u te zeggen. Overigens mag je mij gewoon met Els en je en jij aanspreken, dan voel ik me niet zo oud!

bcwhatels@gmail.com / www.facebook.com/bcWhatEls