Jubileum begeleiding vluchtelingen

Eigenwaarde, respect; welkom zijn

‘Het mooiste is als het Steunpunt op een dag niet meer nodig is’, Hanneke Eilers, coördinator Steunpunt Vluchtelingen De Bilt. In haar 25 jarige bestaan heeft het Steunpunt ruim 900 mensen begeleid met dank aan de 150 vrijwilligers die zich met hun hele hart en zaligheid inzetten. Op 17 januari wordt dit gevierd. Het feest is mede een dankbetuiging aan allen die het Steunpunt mogelijk hebben gemaakt. Tevens zal het eerste exemplaar van het jubileumboek aan burgermeester Potters, wethouder Brommersma en clienten van het Steunpunt overhandigd worden.

door Astrid van Walsem

Bilthoven – Vrijwilligster van het eerste uur Jantine de Jonge weet nog dat ze op een advertentie reageerde van Vluchtelingenwerk. ‘Op het nieuws zag ik vluchtelingen Europa binnenkomen en ondergebracht worden in tenten die in de modder stonden. Die beelden grepen mij aan en ik vroeg mijzelf af wat ik hieraan ging doen. Op dat moment zag ik de oproep van Vluchtelingenwerk in de krant.’ Hanneke: ‘Het is belangrijk dat statushouders hun eigen waarde en zelfrespect terugkrijgen en dat zij zich welkom voelen. Daar maken wij ons hard voor. Zodra zij hier aankomen op het station, halen wij hen op en zijn wij bij elke nieuwe stap aanwezig die zij zetten zoals bijv. het ondertekenen van het huurcontract voor hun woning. Adri Peters, voorzitter: ‘Ik ben trots op het bestaan van het Steunpunt, maar het is wel een dubbel gevoel. Het is erg dat mensen moeten vluchten, omdat ze niet veilig zijn in hun eigen land. Maar het is geweldig dat zoveel vrijwilligers zich inzetten en dat we nu bijna een professionele organisatie zijn.’ Hanneke: ‘Het geeft voldoening wanneer een statushouder zijn oude beroep na vier jaar weer kan oppakken en als tandarts aan de slag kan. En ook de hereniging van een moeder na twee jaar met haar vier dochters. Haar man werd voor haar ogen neergeschoten en tijdens hun vlucht werden zij gescheiden.’ Jantine: ‘Het mooiste moment voor statushouders is vaak wanneer zij op straat bekende gezichten zien en dag gezegd worden. Hierdoor voelen zich niet langer alleen en eenzaam.’