Jagtlust

Column

Ik woon dan niet in Bilthoven maar mijn hart ligt daar wel.

Dat kan! Mijn hart is groot ik heb plek voor méér!

Met zes kernen waar elke kern een eigen identiteit heeft, is het lastig om te ervaren dat De Bilt een eenheid is. Wat is nou het centrum van deze gemeente? Wat is de centrale plek? Er is geen marktplein met kerktoren, klokken en haan en een kroeg om de hoek. Wel hebben sommige kernen historische juweeltjes, maar ja, daarmee ben je nog geen homogeen dorp.

Wat we wèl hebben is Jagtlust, in de volksmond ook wel ‘het witte huis’ en zelfs met een knipoog ‘the white house’ genoemd. Misschien is Jagtlust wel het hart van De Bilt. Dé plek waar elke inwoner wel eens geweest is, Dé plek om te eren, te trouwen, te herdenken en te gedenken.

Dat de burgemeester en zijn wethouders hun werkzaamheden naar het ‘nieuwe gemeentehuis’ verplaatsen snap ik best. Dan kan er op Jagtlust toch nog steeds getrouwd worden? En herdacht en geëerd en gefeest? Daar kan de vlag dan toch fier blijven wapperen terwijl de etages verhuurd worden en voor inkomsten zorgen?

Graag op een aparte rekening zetten die huur! Dat wel! Zodat er een potje is om op de BG kleinschalige exposities te organiseren en bijzondere optredens, zonder daar entree voor te vragen. Maak er een Grand-Café; open tussen 10.00 en 17.00 voor een kopje koffie, een plakje cake en laat het leven en….. Houd de regie! Houd controle en verkwansel deze kans niet!

Niks ontwikkelaars, geen appartementen, geen polonaise! Misschien, heel misschien krijgt De Bilt dan toch een hart, een kloppend hart. Waar binnen en buiten ruimte is voor culturele activiteiten, laagdrempelig en voor iedereen! Wat te denken van een Boerenmarkt, de Kermis, het circus, verplaats de weekmarkt naar Jagtlust, organiseer concerten, eens per jaar een rommelmarkt...

Kortom, laat het leven!

Ik zie dat wel zitten hoor.

Ike Bekking